بررسی اثر محافظتی میریستین در ژنوتوکسیسیته ناشی از اندوسولفان بر لنفوسیت های خونی انسان

سابقه و هدف: میریستین به عنوان یک فلاونوئید طبیعی در چای و قهوه، اثرات فارماکولوژیک وسیعی دارد. اندوسولفان موتاژن بوده و توانایی القای آسیب های ژنتیکی در سلول های خونی انسان را دارد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر محافظتی میریستین در برابر آسیب dna ناشی از اندوسولفان در لنفوسیت های خون انسان می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، نمونه های خونی پس از 3 ساعت انکوباسیون با غلظت های مختلف میریستین، با mµ10 اندوسولفان برای 24 ساعت انکوبه شدند. سپس جهت ارزیابی تولید میکرونوکلئوس در لنفوسیت های دو هسته ای مهار شده در سیتوکینز، لام تهیه شد و با میکروسکوپ نوری بررسی شد. سپس با استفاده از نرم افزار prism و آزمون anova (posttest: tukey)، مقادیر مختلف میانگین ها با هم مقایسه شد. یافته ها: انکوبه کردن نمونه های خونی با اندوسولفان موجب القای ژنوتوکسیسیته در لنفوسیت ها شده و مجاور نمودن سلول ها از قبل با میریستین به مقدار قابل توجهی تعداد میکرونوکلئوس ها را کاهش می دهد (01/0>p). نتایج این مطالعه نقش موثر میریستین به عنوان عامل محافظتی در برابر ژنوتوکسیسیته حشره کش اندوسولفان را نشان می دهد. استنتاج: میریستین به عنوان آنتی ژنوتوکسیک قوی در برابر آسیب های dna ناشی از اندوسولفان آشکار شد که می تواند حاصل مکانیسم به دام اندازی و اسکاونجری رادیکال های آزاد و جلوگیری از اثرات مخرب آن ها باشد. از آن جا که میریستین یک ترکیب طبیعی و بدون خطر می باشد، از آن می توان به عنوان یک مکمل جهت محافظت افراد در برابر مخاطرات شیمیایی و محیطی سود جست.